จะเรียกได้ว่าวิเวียนา (Viviana) เป็นจุดเริ่มต้นของการวางแผนที่จะเดินทางมาพูเลียของฉันก็ได้

เพราะการจะตัดสินใจซื้อตั๋วรถไฟทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าจะนอนที่ไหน ไม่ใช่อะไรที่ฉันอยากทำเท่าไหร่นัก ประจวบเหมาะที่ได้มาเจอโปรไฟล์ของวิเวียนาบนเว็บไซต์ Workaway ตอนนั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเมือง อัลตามูร่า (Altamura) มีขนมปังอร่อยชื่อดังที่ได้รับการตีตรา DOP หรือเมืองมรดกโลกมาเตร่า (Matera) นั้นอยู่ห่างออกไปเพียงแค่ยี่สิบนาที ฉันแค่เห็นว่าวิเวียนาชอบทำอาหาร และอยากจะโฮมสคูลลูกชายวัยสองขวบของเธอ บวกกับการที่เธอยินดีต้อนรับฉันแม้ในช่วงเทศกาลอีสเตอร์ พอเห็นว่าเธอโฮสนักท่องเที่ยวบนเว็บ Couchsurfing ด้วย จาก Workaway เลยกลายมาเป็น Couchsurfing

และจากตอนแรกที่จะไปคนเดียว ซาร่า (Sara) ที่รู้จักกันเมืองสองปีที่แล้วในอังกฤษผ่านเว็บไซต์นี้ จนตอนนี้กลายมาเป็นเพื่อนกันในโบโลญ่า ก็มาร่วมทริปกับฉันด้วย

บอกได้เลยว่าฉัน ซาร่า วิเวียนนา และอัลตามูร่า เป็นส่วมผสมที่ลงตัวสุดๆ ไปเลย

วิเวียนาเป็นคุณแม่สาวสวยที่ยอมรับฟังความคิดเห็นของคนอื่น หรือ open-minded สุดๆ เธอเป็นแม่บ้านเต็มตัวที่รู้เรื่องราวเกี่ยวกับวัฒนธรรมและอาหารการกินของบ้านเกิดตัวเองมากพอๆ กับมีความสนใจในเทรนด์อาหารการกินใหม่ๆ และวัฒนธรรมของต่างประเทศ

พอรู้ว่าฉันเขียนบทความเกี่ยวกับอาหาร เธอก็จัดแจงวางแผนเมนูที่จะทำให้ฉันชิม เขียนลงบนกระดานดำในห้องครัวเรียบร้อยเลย

และที่สำคัญ อาหารการกินของครอบครัวนี้ครบมาก ทั้งรสชาติและคุณภาพ

เนื่องจากครอบครัวของโดเมนิก้า (Domenica) สามีของเธอ เป็นเจ้าของบริษัทรับเหมาขนาดใหญ่ ที่ซ่อมแซมโรงละครชื่อดังหลายแห่งทั่วอิตาลี (พูดง่ายๆ คือบ้านมีตัง) เลยซื้อ Masserie อารมณ์คล้ายๆ ฟาร์มเฮ้าสต์ แล้วจ้างคนมาคอยดูแล ปลูกต้นอัลมอนด์ มะกอก ผักผลไม้ ไร่องุ่น ทำไวน์ เลี้ยงหมูไว้ทำซาลามี่ เลี้ยงไก่ไว้กินไข่ มีแกะด้วย ปีหน้าจะเริ่มทำชีสแล้ว

แถมที่ฟาร์มยังมีสระว่ายน้ำอีกต่างหาก

คราวหน้าจะมาอยู่นานๆ เลย

Easter Monday หรือ Pasquetta เป็นวันหยุดอีกวันของอีสเตอร์ ที่ทุกคนนิยมไปปิกนิกกัน วิเวียนากับโดเมนิก้าถามว่าพวกเราอยากไปไหนกัน เดี๋ยวจะขับรถพาไป ฉันเลยตอบแบบไม่ต้องคิดมากว่าอยากไปในแถบ Val d’Itria เพราะอยากไปดูทรูลลี่ (trulli) หรือบ้านแบบโบราญที่ทำจากหินสีขาวของที่นี่


เลยได้ไปเมืองอัลเบโรเบลโล่ (​Alberobello) สมใจอยาก ไม่ใช่แค่ฉันกับซาร่าเท่านั้นที่ไม่เคยไปเมืองนี้ แต่โดเมนิก้าที่เกิดและเติบโตในบาหรีมาเกือบสามสิบปีก็ไม่เคยไปที่นี่เหมือนกัน

วิเวียนนากับวิโตมัททีโอเลยกลายเป็นไกด์ของเราในวันนี้


เพราะเป็น Pasquetta เมืองท่องเที่ยวชื่อดังแห่งนี้เลยเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย แม้จะเป็นเมืองที่แปลกตามาก เพราะแทบทั้งเมืองเก่าเต็มไปด้วยบ้านทรูลลี่สีขาวน่ารัก เหมือนหลุดมาจากหนัง Hobbit ไม่มีผิด แต่สำหรับคราวนี้ ฉันประทับใจเมืองเล็กๆ สีขาวอย่างโลโคโรทอนโด (Locorotondo) ที่อยู่ห่างออกไปเพียงแค่สิบนาทีมากกว่า อาจจะเป็นเพราะมันเงียบ ร้าง และไร้ผู้คน แม้จะไม่มีทรูลลี่เหมือนที่อัลเบโรเบลโล่ ทุกซอกทุกมุมของที่นี่น่ารัก มีสเน่ห์มาก เรียกได้ว่ามีมุมให้ถ่ายรูปแทบทุกย่างก้าวเลยทีเดียว


เย็นวันนั้น วิเวียนนาทำเพียดิน่า (Piadina) กินเป็นข้าวเย็น พร้อมกับไวน์โฮมเมด (ที่ต้องยอมรับเลยว่าอร่อยมาก) ส่วนวันรุ่งขึ้นฉันอาสาทำอาหารไทย เพื่อนสุดทะเล้นอีกคนนามว่าลอเรนโซ (Lorenzo) ก็มาร่วมชิมฝีมืออาหารไทย (ที่ไม่ค่อยจะไทย) ของฉันด้วยกัน

กินเสร็จตอนห้าทุ่ม ลอเรนโซชวนพวกเราขับรถเข้าเมืองไปซื้อขนมหวานชิ้นเล็กชิ้นน้อยมากล่องใหญ่ หนึ่งในนั้นคือถนมหัวนมแม่ชี (Tette delle Monache) ที่เป็นขนมขึ้นชื่อจากเมืองอัลตามูร่าอีกด้วย

แต่เรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ฉันนั่งเบาะหลัง ดูแลรักษากล่องขนมบนตักอยู่ดีๆ หน้าก็พุ่งไปกระแทกกับเบาะด้านหน้า จนหน้าครึ่งขวาของฉันบอบช้ำไปเล็กน้อย

รถชน!

โอเค ลอเรนโซนั้นขับรถได้หวาดเสียวเล็กน้อย แต่ที่รถชนน่ะ มันเป็นเพราะรถอีกคันขับย้อนศรต่างหาก

เอาเป็นว่าเซ็งๆ กันไปเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ได้กลับบ้านไปกินขนมกัน



ขนมหัวนมอร่อยมากเลยนะของบอก

เช้าวันรุ่งขึ้น ลอเรนโซอาสาขับรถพาพวกเราไปเที่ยว ไปถึง Castel del Monte ปราสาทชื่อดังที่อยู่บนเหรียญห้าเซนต์ แต่เขากลับบอกพวกเราว่าข้างในก็ปราสาทเปล่าๆ ไม่มีอะไร ไปเมืองทรานิ (Trani) แทนละกัน

เออนะ ผู้ชายคนนี้ก็ตลกดี (แถมน่ารักมาก เสียดายมีแฟนแล้ว)


ทรานิเป็นเมืองเล็กๆ ริมทะเล ทางตอนเหนือของบาหรี แต่ด้วยความที่พวกเราไปถึงหลังเที่ยงร้านรวงต่างๆ ปิดกันหมด เมืองก็เงียบเป็นเป่าสาก

แต่เมืองนี้น่ารักดีนะ เสียดายโบสถ์ริมทะเลดันปิดซ่อมแซมซะนี่


หลังอาหารกลางวันแสนอร่อยฝีมือวิเวียนาอย่าง riso, patate e cozze (ข้าว มันฝรั่ง และหอมแมลงภู่อบหม้อดิน) และ calzone cipolla (พายไส้หัวหอม) ที่เธอทำเตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อวาน (เพราะพอทิ้งไว้ข้ามคืนแล้วรสชาติดีกว่า) เราสองคนแพคกระเป๋ากันเรียบร้อย แล้ววิเวียนาก็ขับรถไปส่งพวกเราที่สถานีรถไฟ

ครอบครัวนี้เป็นแนวใหม่ที่ง่ายๆ ชิวๆ แต่ก็มีอุดมการณ์ในการเลี้ยงลูกที่ค่อนข้างชัดเจน เนื่องจากเคยเป็นเด็กโฮมสคูลมาก่อนเหมือนกัน มันน่าสนใจไม่น้อยที่จะได้เห็นว่าการศึกษาทางเลือกของลูกชายของทั้งคู่นั้นจะเป็นอย่างไร