ปั้นดินให้เป็นจานชามช้อนส้อม—เล่าเรื่องเซรามิก

มันเริ่มมาจากอยากถ่ายรูปอาหารในจานสวยๆ แต่ไอ้จานสวยๆ แบบที่ถูกจริตฉันนั้นหาซื้อยากเหลือเกิน แล้วก็ไม่อยากเสียตังซื้อ ตอนปิดเทอมซัมเมอร์ว่าง...

มันเริ่มมาจากอยากถ่ายรูปอาหารในจานสวยๆ แต่ไอ้จานสวยๆ แบบที่ถูกจริตฉันนั้นหาซื้อยากเหลือเกิน แล้วก็ไม่อยากเสียตังซื้อ ตอนปิดเทอมซัมเมอร์ว่างๆ เลยไปหาที่เรียนเซรามิคซะเลย

แม้ว่าค่าเรียนจะแพงกว่าเอาตังไปซื้อถ้วยชามสวยๆ หลายเท่าอยู่ แต่บอกเลยว่าคุ้มมาก

ในเชียงใหม่มีเปิดสอนเซรามิคอยู่สองสามที่ ทั้งแบบแป้นหมุน (throwing) และขึ้นมือ แต่ละที่ก็อยู่ไกลๆ บ้านทั้งนั้น แต่เล็งที่  3.2.6 studio ใน penguin village เอาไว้ เพราะชอบงานสไตล์นี้ เข้าไปคุยกับพี่เวศผู้อยู่เบื้องหลัง (ซึ่งฉันคิดไม่ถึงว่าจะเป็นผู้ชาย เพราะงานแต่ละชิ้นเล็กๆ น่ารักจนคิดว่าอย่างน้อยคนเพ้นท์ก็ต้องเป็นผู้หญิงแหละวะ แต่เปล่าเลย) ที่จริงพี่เขาตั้งใจจะเปิดสอนช่วงสิ้นปี แต่เจอเด็กไปตื้ออยากเรียน (รึเปล่าไม่รู้) เลยตกลงรับฉันเป็นลูกศิษย์ เรียนแบบสบายๆ ว่างก็ไป จ่ายเป็นครั้ง 

และนั่นก็คือที่มาของการหมกตัวใน ceramic workshop ที่มหาลัยของฉันนั่นเอง

ไปเรียนวันแรก เริ่มจากเบสิคอย่างหัดนวดดินก่อนเลย นวดดินเซรามิคนี่คล้ายๆ นวดขนมปังนะ แต่ถ้านวดไม่ดีจะมีรูปอากาศข้างใน ตอนรอให้แห้งหรือเข้าเตาเผาอาจจะทำให้แตกได้

เซรามิคนี่เรื่องเยอะมาก หน้าไปก็ไม่ได้ บางไปก็ไม่ดี แห้งเร็วไปก็เสี่ยงแตก คือเริ่ใเข้าใจว่าทำไมงานแฮนด์เมดขายแพงเหลือเกิน

ถ้วยใบแรกของฉันหนาหนักเทอะทะมาก (บางเกินกลัวแตก) พอขึ้นรูปเสร็จแล้วต้องรอให้ดินแห้งจนเป็น leather state คือไม่นิ่มเกินแต่ก็ไม่แห้งเกิน แล้วก็เอาที่ปอกเปลือกผลไม้ปลอกดินออกให้บางลงและเนียนขึ้น จากนั้นก็รอให้แห้งสนิทแล้วถึงเอาไปเผาบิสก์ (bisque firing) ออกมาปุ้บก็เคลือบแล้วไปเผาเคลือบอีกรอบ ถึงได้ออกมาเป็นถ้วยหนึ่งใบ พร้อมใช้พร้อมขาย


นวดดินขาวผสมกับดินแดง เอามาทำเป็นลายหินอ่อน อันนี้ตอนเผาบิสก์แล้วรอเคลือบ


และนี่คือผลงานทั้งหมดที่ได้จากการเรียนประมาณสิบวัน (มั้ง)




สเน่ห์ของเซรามิกคือผลงานที่ออกมานั้นคาดเดาได้ยาก เผาแต่ละครั้งงานก็ออกมาไม่เหมือนกัน แม้แต่เผาครั้งเดียวกัน แต่วางงานคนละตำแหน่งในเตา สีงานยังออกมาไม่เหมือนกันเลย

พอกลับมามหาลัยเลยตื่นเต้นมากที่จะได้เข้าไปใช้ ceramic workshop ของที่นี่ และรู้สึกโชคดีมากที่ได้เรียนพื้นฐานมาบ้างแล้วตอนซัมเมอร์ เพราะถึงแม้ว่า technician ที่นี่จะเก่งและมีความรู้มาก แต่เค้าไม่ได้มานั่งสอนเราที่ละขั้นตอน คือมีอะไรก็ถามเอา หรืออยากได้งานออกมาแบบไหนก็เอาสเก็ตช์ไปให้เค้าดู เค้าก็จะช่วยบอกว่าทำยังไง แต่พอฉันมีพื้นฐานมาบ้างแล้ว ก็พอคิดได้ว่าเอา แบบนี้มันเป็นไปได้นะ น่าจะใช้เทคนิคนี้ ใช้เวลาประมาณเท่านี้จะเสร็จ


ที่มหาลัยมี potter's wheel สำหรับ throwing ด้วย เลยไปให้ Andy ประจำห้องเซรามิคสอน คือลองครั้งแรกนี่อยากจะขอถอนตัว มันยากมาก กว่าจะทำให้ก้อนด้วยกลมๆ อยู่ตรงกลาง wheel เป๊ะๆ ได้ แถมดินก็เปียกๆ โคลนกระเด็นเปื้อนหน้าไปหมด สามสี่ชั่วโมงกว่าๆ ได้ชามมาสองใบ และน่าจะเสียดินไปสามสี่ก้อน อยากกลับไปทำอีกนะ แต่คงต้องรอว่างๆ กว่านี้หน่อยแหละ เพราะใช้ทั้งกำลังกายและกำลังใจเยอะเหลือเกิน



ที่มหาลัยมีพรอพสำหรับเยอะมาก ลูกไม้โครเชต์หลากหลายลวดลาย เคลือบหลากหลายสี ใช้ฟรีหมด ต้องซื้อดินแค่อย่างเดียว ไอ้เราก็ตื่นตาตื่นใจ ไม่สนใจโปรเจ็ตค์ ใช้ชีวิตอยู่ใน ceramic workshop ทั้งวัน




อันนี้ทำเล่นๆ มีถ้วย ที่จุดเทียนหอมให้โฟล house mate และช้อน (ซึ่งกินยากมาก)


อันนี้เป็นผลงานจากโปรเจ็คต์แรก ขึ้นฟอร์มก่อน ทาสีดินสีเหลือง (เผาออกมากลายเป็นสีชมพูได้ยังไงก็ไม่รู้) เคลือบแล้วเอาไปเผาอีกรอบ เซ็ทนี้เอาไปใช้กินข้าวกับบ้านเพื่อนคนสเปน คือลายที่วาดลงไปบนก้นชามเป็นสัญลักษณ์ของแต่ละวัฒนธรรมที่เพื่อนแต่ละคนเติบโตขึ้นมา โปรเจ็คต์นี้สนุกและเหนื่อยมาก ทำจานกับถ้วยอย่างละสามใบให้เสร็จทัน deadline คือใช้ชีวิตอยู่ในเวิร์คช้อปทั้งวัน ตั้งแต่เก้าโมงถึงหกโมงเย็น พักกินข้าวเที่ยงสักครึ่งชั่วโมงได้ ทำอย่างงี้อยู่สองวัน วันสุดท้ายกลับบ้านไปยิ้มร่า อารมณ์ประมาณว่าเสร็จแล้วโว้ยยย! (อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่)


ทำเล่นๆ เป็นงานอดิเรก (อีกแล้ว) ชิ้นด้านซ้ายนี่คือชิ้นโปรด กลายเป็นแก้วน้ำประจำตัว ตอนไปเอางานจากเวิร์คช้อปกลับบ้านเห็นแก้วใบนี้แล้วหยิบขึ้นมาดู คิดในใจว่าของใครเนี่ย โคตรช้อปเลย พอพลิกไปดูที่ก้นเห็นลายเซ็นต์ตัวเองแล้วลอย (คือทำงานเยอะเกินจนลืมว่าทำอะไรไปแล้วบ้างนั่นเอง) yt1 กับ soft blue/green นี่เป็นเคลือบโปรดของฉันเลย ชอบมากๆ คือมันไม่เงาเกิน ไม่ด้านไป กำลังดีมาก สีก็สวยแบบนิ่มๆ พาสเทล โดยเฉพาะแก้วด้านซ้ายนี่มีสีเข้มสีอ่อนแบบไม่ได้ตังใจ เพราะจุ่มเคลือบครั้งแรกไม่ได้เลยต้องจุ่มอีกรอบ โชคดีนะที่ออกมาสวยถูกใจ


ทำเป็นเซ็ท (แบบไม่ได้ตั้งใจ) ใช้เคลือบเดียวกัน yt1 อีกแล้ว แต่อันนี้เป็นดิน crank ซึ่งมี iron เยอะกว่า (ใช่ iron รึเปล่าหว่า) สีเลยออกมาค่อนข้างส้ม ถูกใจจานกับพิมพ์เค้กจิ๋วมาก ใช้อบเค้กหรือครัมเบิ้ลแล้วตักกินจากพิมพ์ได้เลย ชอบจนกลับไปทำไซส์เล็กกว่านี้เพิ่มอีกสองอันเอาไว้ใช้คู่กับเพื่อน


ชอบถ้วยนี้มาก เคลือบ yt1 แล้วเอาพู่กันปัดออก เน้นตรงสันให้ชัดเจนยิ่งขึ้น


ครั้งแรกที่ตั้งใจทำเป็นเป็นเซ็ท อันนี้เคลือบแล้วรอเผารอบสุดท้าย พอเผาออกมาน่ารักถูกใจมาก (ยกเว้นถ้วยขอบน้ำตาล ด้านในไม่ค่อยสวย) หลงหลังเคลือบ soft blue/green บนดิน crank เลย


ตอนนี้ถ้วยชามราไหทั้งหมดก็อยู่ในห้องครัวของเรา และยังมีอีกบ้างส่วนรอเผาอยู่ที่มหาลัย และยังมีไอเดียที่อยากทำมากมาย

สิ้นปีการศึกษาคงไม่เหลือที่ให้เก็บแน่ๆ เยอะเหลือเกิน...

You Might Also Like

3 comments

  1. สวยมากเลยค่ะ ไม่ทราบว่าทำขายไม๊ค่ะ สนใจค่ะ ไม่ทราบว่าติดต่อได้ทางไหนบ้างค่ะ

    ReplyDelete
    Replies
    1. สวัสดีค่ะคุณรวมพร

      ขอบคุณมากค่า ตอนนี้ยังไม่ได้ทำขายค่ะ แต่ก็คิดว่าจะทำอยู่ พอดียังไม่ค่อยมีเวลาเพราะเรียนอยู่ค่ะ แต่ถ้าสนใจชิ้นไหนเป็นพิเศษยินดีขายให้ค่ะ :) ยังไงถ้าสนใจส่งรูปให้ดูได้นะคะ ลองอีเมล์มาหาได้ที่ ps.avenue(at)hotmail.com ขอบคุณมากค่ะ

      เฟิร์น

      Delete
  2. ยังมีขายอยู่ไหมคะ

    ReplyDelete

Flickr Images