Document Your Journey—เก็บความทรงจำจากการเดินทางไว้ในสมุดบันทึกทำมือ

แม้ว่าทุกวันนี้จะพยายามเขียนบันทึกทุกวัน มีสมุดบันทึกที่มีหน้าว่างวางอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือเสมอ แต่ทุกครั้งที่ออกเดินทาง ฉันจะต้องทำสมุดบันทึกพิเศษสำหรับทริปนั้นๆ ขึ้นมาทุกครั้ง ก่อนขึ้นเครื่อง นอกจากพาสปอร์ตกับกระเป๋าตังแล้ว ก็มีสมุดกับปากกาดำขนาด 0.38 จากมูจินี่แหละที่จะขาดกระเป๋าไม่ได้เลย

เฉพาะเจาะจงสุดๆ ต้อง 0.38 ด้วยนะ จะ 0.5 ก็ไม่ได้

ทำสมุดบันทึกการเดินทาง ลองผิดลองถูกมาหลายครั้ง ที่ยากที่สุดคงจะเป็นการกะความหนาของสมุด เพราะแต่ละทริปเขียนเยอะเขียนน้อยไม่เท่ากัน บางทริปเหลือกว่าครึ่งเล่ม แต่บางทริปกระดาษไม่พอ ต้องเขียนแบบประหยัด แล้วเข้าร้านหนังสือซื้อกระดาษมาแปะเพิ่มอีกด้วย

จนมาพบกับทางออกอันชาญฉลาด (?) เอาไปแต่กระดาษ พับให้เรียบร้อย เผื่อไปเยอะหน่อย เที่ยวกลับมาใช้ไปเท่าไหร่ก็เท่านั้น แล้วค่อยมาเย็บเข้าเล่มทีหลัง แถมยังเอาเศษกระดาษและแผนที่ที่เก็บกลับมาจากทริปมาทำเป็นปกสมุดของแต่ละทริปได้อีกด้วย

แล้วในสมุดมีอะไรบ้าง?

นอกจากรูปเยอะมาก และตัวหนังสือเยอะมากแล้ว ฉันก็ชอบให้คนท้องถิ่นที่ไปเจอที่นู่นเขียนคำภาษาท้องถิ่นให้

ถุงชาที่ไปกินแล้วชอบ หรือถุงร้านเค้กสวยๆ ก็เอามาแปะได้

กล่องชอคโกแลตรสโปรดก็มี

ตั๋วเครื่องบิน ตั๋วรถบัส ตั๋วรถไฟ ตั๋วเข้าชมนู่นนี่นั่น เอามาแปะให้หมด บางทีก็มีวาดรูปเล่นบ้าง เขียนกราฟบ้าง ให้คนที่ไปอยู่ด้วยเขียนสูตรอาหารอร่อยๆ ให้บ้าง พูดง่ายๆ คือเจออะไรจากทริป ถ้ามันใส่ในหน้ากระดาษได้ก็รวบรวมมาไว้ในนี้ให้หมดนั่นแหละ

สำหรับฉันแล้ว สมุดบันทึกการเดินทางเหล่านี้มีความหมายกับฉันมาก เหมือนเป็นกล่องเก็บความทรงจำจากการเดินทางเลยก็ว่าได้ หลายครั้งที่นึกอะไรไม่ออก ข้อมูลเล็กๆ น้อย อย่างชื่อร้านอาหารอร่อยที่เคยไปกินแล้วอยากเอาไปบอกต่อ ก็กลับไปหาอ่านในสมุดบันทึกเก่าๆ จนเจอเสมอ

ที่สำคัญ เขียนบ่อยๆ ทุกวันแบบนี้ ทำให้มีแต่คนชมว่าลายมือสวยมาก ฮ่าๆ

หวังว่าจะเป็นแรงบันดาลใจให้หลายๆ คนกลับมาจับปากกา เขียนลงบนแผ่นกระดาษกันอีกครั้งนะ