ตั้งแต่ได้รู้จักกับแป้งเกาลัด (Farina di Castagna) ฉันก็เริ่มค้นหาสูตรที่ใช้เจ้าแป้งรสหวานนี้ จนได้มาเจอกับ Necci หรือเครปจากแป้งเกาลัด ซึ่งเป็น street food จากแถบทัสคานีในช่วงฤดูใบไม้ร่วง (หรือฤดูเก็บเกี่ยวเกาลัดนั่นเอง) ส่วนไส้ด้านในฉันใช้เป็นชีสริคอตต้าจากนมแกะ (ชีสนมแกะ หรือ pecorino เป็นอีกหนึ่งอาหารยอดนิยมจากแถบนี้ แต่กลิ่นนมแกะนี่แรงใช่ย่อยเลยนะ) ผสมกับน้ำผึ้งและโรยหน้าด้วยถั่ววอลนัท ก่อนจะม้วนเป็นโรล

แป้งเกาลัดนั้นมีรสหวานตามธรรมชาติ และรสชาตินั้นเป็นเอกลักษณ์ไม่ซ้ำใคร แม้จะไม่มีกลูเต็นแต่ก็ยังพอมีแรงเกาะติดกันได้อยู่บ้าง อย่างสูตรนี้ ส่วนผสมมีแค่สองอย่างจริงๆ คือแป้งกับน้ำเปล่า (จะง่ายไปไหน) ผสมให้เข้ากันจนเนียน คราวนี้ฉันแอบโรยซินนามอนเล็กน้อยตามความชอบส่วนตัว

สำหรับฉันแล้ว สเน่ห์ของอาหารอิตาเลียนคือความเรียบง่าย ไม่ซับซ้อน ไม่มีเทคนิคยุ่งยากมากมาย เน้นวัตถุดิบคุณภาพดี ถึงขนาดว่าช่วงฤดูเก็บเกี่ยวและสกัดน้ำมันมะกอก (ช่วงหน้าหนาว) มี appetizer จานหนึ่งที่ชื่อว่า Pinzimonio หรือผักสดในฤดูกาล หั่นเป็นแท่งยาว (หรือแว่นบางๆ) จุ่มกินกับน้ำมันมะกอกที่เพิ่งสกัดเสร็จใหม่ๆ ปรุงรสด้วยเกลือและพริกไทยเล็กน้อยตามชอบ

แค่นั้นจริงๆ ผักสด น้ำมันมะกอก เกลือ และพริกไทย

อาหารอิตาเลียนดังได้ไงเนี่ย!

Necci con la ricotta, miele e noci

ส่วนผสม

แป้งเกาลัด (farina di castagne) 1 ถ้วย

น้ำเปล่า 1 ถ้วย

ริคอตต้า (ricotta) 200 กรัม

น้ำผึ้ง (miele) 1-2 ช้อนโต๊ะ (เติมไปชิมไปจนพอใจนั่นแหละ)

วอลนัต (noci) เล็กน้อย เพิ่มความกรุบกรอบ

วิธีทำ

ผสมแป้งกับน้ำเปล่าให้เข้ากันจนเนื้อเนียน  ถ้าเหลวไปให้เติมแป้งเพิ่มได้เล็กน้อย

ทา (หรือสเปรย์) น้ำมันมะกอกบนกระทะเทฟลอนเล็กน้อย ทอดเครปจนสุกทั้งสองด้านด้วยไฟอ่อนถึงปานกลาง หากแป้งบางเกินไปพอเริ่มสุกแล้วจะขาดเองเลย (อาจจะเป็นเพราะไม่มีกลูเต็น) ลองผิดลองถูกไปสักอันสองอันแรกก็จะเจอความหนาและเวลาที่ใช่เอง

ในถ้วยเล็กๆ อีกใบ ปรุงรสริคอตต้าด้วยน้ำผึ้งจนหวานพอใจ ปาดครีมริคอตต้าลงบนเครปเกาลัด โรยหน้าด้วยถั่ววอลนัตชิ้นเล็กๆ ม้วนเหมือนเครป ก่อนเสิร์ฟจะโรยหน้าด้วยน้ำผึ้งเพื่อความหวาน (และสวยงาม) ก็ได้

มาอยู่อิตาลีเป็นเดือนแบบนี้ คิดว่าได้มีสูตรอาหารอร่อยๆ (หรือแปลกๆ) มาแบ่งปันกันเรื่อยๆ แน่นอน