หลังจากใช้ชีวิตอยู่บ้านนอก ท่ามกลางธรรมชาติมากว่าสองสัปดาห์ ก็ได้เวลากลับเข้าเมืองสักที

ฉันเลือกแวะพักที่บริสตอล (Bristol) ไม่ใช่แค่เพราะว่ามันอยู่ระหว่างทาง แต่ฉันได้ยินเรื่องราวเจ๋งๆ เกี่ยวกับเมืองนี้มาเยอะ เขาว่ากันว่าบริสตอลเป็นเมือง east London ขนาดย่อม เต็มไปด้วยร้านอาหาร และบาร์เก๋ๆ ที่สำคัญ ฉันคิดถึง Hart’s Bakery และขนมปังอร่อยๆ จากที่นั่น

เช้าวันแรกในบริสตอล ฉันเลยกลับไปที่เบเกอรี่เข้าโปรดอีกครั้ง แต่ดวงไม่มีอีกเช่นเคย เพราะถึงจะไปแต่เช้าแต่วันนี้เขาไม่ได้ทำ sausage roll เจ เพราะขายหมดไปแล้วตั้งแต่เมื่อวาน

คือดวงจะไม่ได้กินอ่ะนะ

ฉันเลยสั่งครัวซองธรรมดามากิน ที่ถึงจะไม่มีไส้อะไรก็หอมกวาน อร่อยเหมือนอยู่ปารีส เลยอดใจไม่ไหว สั่งแดนิชหน้าพีชมากิน

หลังจากนั้นฉันก็ป่วย

คงไม่ใช่เพราะขนมจากเบเกอรี่หรอกนะ น่าจะเป็นร่ายกายของฉันที่โหยหาบ้าน คนมาดูแล แม่ที่คอยทำอาหารจานโปรดให้กิน และอะไรเดิมๆ ที่คุ้นเคยมากกว่า

จากบ้านมาเกือบปี ดูแลตัวเองมาตลอด ตอนคงได้เวลากลับบ้านแล้วล่ะ

บริสตอลเต็มไปด้วยคาเฟ่น่ารักๆ และร้านพิซซ่า sourdough น่าลองก็จริง แต่กินคนเดียวคงไม่สนุก (และกินไม่ไหว) คราวหน้าต้องพาเพื่อนมาแบ่งกันกิน ช่วยกันจ่ายแล้วล่ะ

สามวันหลังจากกลับถึงลีดส์ ฉันจึงโบกมือลาอังกฤษ ขึ้นเครื่องกลับบ้าน ไปพักผ่อน และกินอาหารอร่อยๆ อีกสองเดือน พอชาร์จแบตจนเต็มแล้วค่อยเตรียมตัวไปลุยต่อที่อิตาลีอีกสี่สัปดาห์

ต้องเป็นสี่สัปดาห์ที่เต็มไปด้วยแสงแดดและอาหารรสเยี่ยมแน่ๆ