เพราะเมื่อคืนนอนดึกไปหน่อย มัวแต่จัดกระเป๋าเป้ที่ทั้งแน่นทั้งหนัก เอาเสื้อผ้าเข้าๆ ออกๆ อยู่หลายรอบ กว่าจะได้นอนก็ตีหนึ่งตีสองนู่น ส่วนเช้าวันรุ่งขึ้นนั้นต้องแหกขี้ตาตื่นแต่เช้าเพื่อขึ้นรถบัสไปบริสตอล (Bristol) ที่ยอมนั่งรถบัสห้าชั่วโมงกว่าจนเมื่อยก้นนี่คือความงกอย่างเดียวเลย ตั๋วราคารถบัสแค่สามปอนด์ ไม่ถึงเสี้ยวของราคาตั๋วรถไฟเลยด้วยซ้ำ

เอาวะ มีเวลาก็นั่งไป อย่างน้อยเที่ยวนี้รถโล่ง ฉันเลยได้นั่งคนเดียวสี่เบาะ เหยียดขาพาดเบาะตรงข้ามแล้วนอนอิงเป้ใบยักษ์ของตัวเอง หลับไปหลายตื่นจนถึงที่หมาย

ที่จริงบริสตอลไม่ใช่ที่หมายของฉันหรอกนะ มันเป็แค่จุดพักข้างทางต่างหาก จากจุดจอดรถบัส ฉันหอบเป้ที่หนักกว่าสิบกิโล เดินผ่ากวางเมืองไปยังสถานีรถไฟที่อยู่อีกฝั่ง

อยู่อังกฤษมาเกือบสองปี นอกจากลอนดอนและเมืองใกล้ๆ ลีดส์แล้ว ฉันก็ไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย อยู่ดีๆ มาโผล่อยู่กลางเมืองบริสตอล มันก็น่าตื่นเต้นอยู่เหมือนกันนะ

แต่ฉันไม่ได้อยู่ที่นี่นาน อีกหนึ่งชั่วโมงรถไฟจะออกจากชานชาลา ฉันเลยเดินไปที่ Hart’s Bakery ตรงข้ามสถานีรถไฟ จำได้ว่าคนทำขนมปังจากเบเกอรี่ที่ฉันไปเป็นอาสาสมัครอยู่เรื่อยๆ ในลีดส์เคยบอกไว้ว่า vegetarian sausage roll หรือไส้กรอกเจ่อแป้งพัฟเพสทรี่ของร้านนี้อร่อยมาก เพราเขาทำเองทั้งแป้ง ทั้งไส้กรอก ฉันเลยไม่รอช้า เดินไปต่อแถวหน้าเคาท์เตอร์แล้วสั่ง vegetarian sausage roll ด้วยความแฮปปี้

ปรากฏว่าขายหมดไปแล้ว...

ฉันไม่มีแพลนบี เลยต้องถอยหลังกลับมาตั้งหลัก สุดท้ายก็สั่งเค้กส้มอัลมอนด์มาหนึ่งชิ้น บาริสต้าหนุ่มหลังเคาท์เตอร์ไม่ลืมบอกฉันว่า คราวหน้าถ้าจะเข้ามาเวลานี้โทรมาที่ร้านล่วงหน้าก็ได้ แล้วจะเก็บ sausage roll เอาไว้ให้

น่ารักจังเลย

สงสัยหน้าตาฉันคงดูผิดหวังมากสินะ ตอนที่เขาบอกว่าไอไส้กรอกเจมันหมดแล้วน่ะ คราวหลังต้องหัดเก็บอาการบ้างแล้ว


บนม้านั่งในสถานีรถไฟ ฉันนั่งหลับตาพริ้ม เคลิ้มไปกับเค้กนุ่มชุ่มเนยที่ละลายในปากอยู่คนเดียว ก่อนที่จะเดินไปขึ้นรถไฟ นั่งๆ นอนๆ ไปอีกชั่วโมงครึ่งจนถึงที่หมาย โฮสขับรถมารอรับฉันกลับไปที่ฟาร์มเล็กๆ ของพวกเขาในหมู่บ้าน Chiselborough

หมู่บ้านเล็กจิ๋วทางตอนใต้ของ Somerset ที่น่าจะมีบ้านอยู่ไม่เกิน 30 หลัง และมีธุรกิจอยู่เพียงอย่างเดียวคือผับประจำเมือง

ประเทศอังกฤษนี่ก็นะ จะบ้านนอกแค่ไหนยังไงก็ต้องมีผับ

อ้อ นอกจากนี้ยังมีร้านค้าเล็กๆ ในฟาร์มที่ฉันจะไปอยู่ ซึ่งเปิดอาทิตย์ละตั้งสองวันแน่ะ

บ่นเบื่อลีดส์ เบื่อเมืองใหญ่ เลยได้มาอยู่ย้านนอกสมใจอยากเลยไงล่ะ