ปัญหาไม่ได้อยู่ที่การทำอาหาร มันคือการอยู่คนเดียวต่างหาก

ซื้อขนมปัง นม โยเกิร์ต หรือชีสมา ต้องรีบกินก่อนหมดอายุ ซื้อแครอท แตงกวา มะเขือเทศมา ต้องรีบกินก่อนมันจะเสีย อาทิตย์ไหนซื้อแครอทนี่คือ carrot week เลยทีเดียว ทั้งกินสดๆ ใส่สลัด เอามาใส่แพนเค้กหรือโอ้ตมีลก็ทำมาแล้ว

มื้อเช้า Banana Overnight Oatmeal—โอ้ตมีลที่ทำแช่ตู้เย็นทิ้งไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ที่ฉันต้องกินกับกล้วยทุกครั้ง (โดยเฉพาะวันที่ไปมหาลัย) เพราะ 1. กล้วยให้ความหวานโดยไม่ต้องเติมน้ำตาลเลยสักนิด และ 2. กล้วยอยู่ท้องมาก จะไม่หิวไปจนถึงเวลากินมื้อกลางวันเลยล่ะ (ถ้าไม่ใส่กล้วยสองชั่วโมงก็หิวอีกแล้ว)

ฉันเป็นคนกินอาหารเช้าเยอะ อาจจะติดมาจากไทย ที่กินข้าวเป็นมื้อเช้าทุกวัน ถ้ากินขนมปังนี่ไม่ได้เลยนะ จะหิวเร็วมาก (ยกเว้นจะกินหลายๆ คู่) ข้าวโอ้ตทำง่าย สะดวก อยู่ท้อง มีประโยชน์ และถูกด้วย ถ้าเบื่อกล้วยก็ใส่ผลไม้อย่างอื่น ใส่แยม หรือเติมถั่วได้ หลากหลายไม่จำเจ

มื้อกลางวัน แซนวิชกับแอปเปิ้ลหนึ่งลูกคือมื้อกลางวันที่ตายตัวของฉัน ถ้าไม่มีแอปเปิ้ลนี่อยู่ได้ไม่ถึงเย็นนะ จะหิวเร็วมาก (ยกเว้นวันไหนเอาขนมปังหนาๆ ชิ้นใหญ่ไป อันนั้นไม่มีแอปเปิ้ลก็อิ่มถึงเย็นเลย) ไส้แซนวิชก็ใส่ได้หลายอย่างตามความครีเอทีฟส่วนบุคคล ฉันชอบอะโวคาโด ชีสนมแพะ ไข่ต้ม และผักกาดแก้วมากที่สุด ขนมปังก็มีให้เลือกหลากหลาย ตั้งแต่พิตต้า แซนด์วิชโลฟ ขนมปังก้อน warp และ soudough bread (the best!!)

มื้อเย็น กลับมาถึงหอเกือบห้าโมง คือหิว และขี้เกียจทำกับข้าว มื้อเย็นไม่อยากกินเยอะด้วย เลยจัดสลัดไปเลย ง่ายดี โยนผักทุกอย่างเข้าด้วยกับ ใส่น้ำสลัด คลุกๆๆๆ กินได้แล้ว บางวันต้มไข่ยางมะตูม บางวันใส่ถั่วชิกพี บางวันใส่คีนวา หรือกินกับขนมปังปิ้ง โรยเมล็ดฟักทองหน่อย อร่อยง่ายสไตล์คนขี้เกียจ

แต่กินแบบนี้ทุกวันไม่ไหวนะ กลับบ้านไปผอมลง ไม่มีใครจำได้แน่ๆ

วันไหนเบื่อๆ เลยซื้อแซลมอนแล่เป็นชิ้นๆ มา โรยเกลือกับพริกไทยนิดหน่อยแล้วนาบกับกระทะเทฟลอนจนสุก กลายเป็นสเต็กแซลมอนกับสลัดผักสดและคีนวา—มื้อที่หรูหราในราคาสามปอนด์ไปเลย

หรือวันไหนผักสลัดหมดตู้ ก็ทำพาสต้าโฮลวีตง่ายๆ กับซอสสำเร็จรูป หั่นผัก หั่นเห็ดใส่ แล้วโรยชีสขูดให้เยิ้มๆ ไม่เกินยี่สิบนาที่ก็ได้กินแล้ว

ฟังดูเป็นเมนูที่จำเจและน่าเบื่อนิดๆ แต่มีเรียนทั้งวัน ทุกวันขนาดนี้ จะให้มานั่งผัดข้าว ต้มน้ำซุป ต่อด้วยล้างหม้อล้างกระทะทุกวันคงไม่ไหว (แต่มีเพื่อนคนจีนคนนึงผัดข้าวผัดไปกินที่มหาลัยทุกวัน ไม่รู้เหมือนกันว่ามันทำได้ยังไง นับถือจริงๆ)


ขนมกินเล่นของโปรดของฉัน คือดาร์คช็อคโกแลต (รสมิ้นท์ของ  Green&Black หร่อยมาก ซื้อต้อนมีโปรโมชั่นนะ) Nakd Bar (เวลาเจอที่ไหนลดราคาจะซื้อมาตุนเลย มีหลายรสมาก ฉันว่าแบบถั่วล้วยอร่อยกว่าแบบใส่ข้าวโอ้ตนะ ส่วนรส Ginger Bread นี่อร่อยมาก ชอบ) และแครกเกอร์ไรย์ทาครีมชีส เนยถั่ว น้ำผึ้ง หรือแยม โอ้ตบาร์สูตรหวานน้อย ไขมันต่ำของ Holland and Barrett ก็อร่อยเหมือนกัน (ซื้อตอนรสราคาอีกเช่นเคย...) เวลากินข้าวเส้นชอบมาแทะของหวานต่อจนติดเป็นนิสัยละ

มื้อเช้า ทำแพนเค้กโฮลวีตนุ่มฟู กินกับเกรปฟรุ้ต กีวี และโยเกิร์ต (ที่จริงชอบแพนเกค้กล้วยหอมมากกว่า แต่กินกล้วยมาทุกวันแล้วจะให้กินอีกคงไม่ไหว) แอบทาเนยถั่วอัลมอนด์ กับแยมสตรอว์เบอร์รี่เล็กน้อย กินไปยิ้มไปอย่างมีความสุข หรือถ้าอยากกินอาหารเช้าแบบคาวๆ หน่อย ก็ขนมปังปิ้งกับชีสนมแพะ ตามด้วยผลไม้ต่างๆ อร่อยไม่แพ้แพนเค้กเลย

มื้อกลางวัน นี่คือเตรียมหุงข้าวไม่ก็คีนวาไว้ตั้งแต่สายๆ แล้วจะผัดข้าวผัด ผัดผัก แกงโลโบ ทำซุปร้อนๆ ก็ก็ดูเอาว่าในตู้เย็นมีอะไรบ้าง หลักการสำคัญคือทำทีนึงให้เต็มหม้อ แล้วแช่ตู้เย็นหรือแช่ช่องฟรีซเก็บไว้ ข้าวกับคีนวาก็เหมือนกัน หุงทีเยอะๆ หน่อยแล้วแช่ตู้เย็นเก็บไว้ อีกสองสามวันค่อยเอามาอุ่นกิน ระหว่างสัปดาห์จะได้มีอะไรร้อนๆ กินโดยไม่ต้องมาเสียเวลาทำใหม่ให้ยุ่งยาก

ส่วนมื้อเย็นก็กินอะไรง่ายๆ อย่างสลัดตามเดิม เพราะกินแล้วเดี๋ยวก็นอน กินไปไปจะอืดเปล่าๆ

ระหว่างอาทิตย์ก็หาเวลาไปกินข้าวนอกบ้านบ้างสักครั้งสองครั้งตามแต่กระเป๋าตังจะอำนวย เหมือนเป็นการให้รางวัลตัวเองไปในตัว ที่ได้ทำกับข้าวกินเองมาทั้งอาทิตย์

เข้าใจแม่เลย ว่าทำกับข้าวกินเองที่บ้านทุกมื้อไม่ใช่เรื่องง่ายจริงๆ

ขนาดฉันทำวันละมื้อ (มื้อเช้ากับกลางวันไม่นับละกัน ไม่เรียกว่าทำด้วยซ้ำนะนั่น) ยังกินซ้ำไปซ้ำมา นึกเมนูไม่ค่อยจะออกเลย

รอดูต่อไป ว่าอยู่ที่นี่เกือบปี ฝีมือทำอาหารจะพัฒนาไปได้ไกลแค่ไหน
หรือว่าจะขี้เกียจทำยิ่งกว่าเก่าก็ไม่รู้...