คาล่าโกโนเน่ (Cala Gonone) เป็นอีกสถานที่หนึ่งที่ขึ้นชื่อมากในซาร์ดีเนีย ตอนแรกฉันก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไม คิดว่าแค่เป็นเพราะว่ามีหาดทรายสวยๆ หลายแห่ง คงเป็นอีกวันให้ฉันนั่งเล่นนอนเล่น ไม่ต้องทำอะไรมากมาย

แต่ผิดคาด ที่คาล่าโกโนเน่นี้ ฉันเดินจนเหนื่อย นี่ขนาดไปแค่หาดเดียวเองนะ

ริมชายฝั่ง ระหว่างคาล่าโกโนเน่และตอร์ตอลิ (Tortorlí) มีหาดสวยๆ ชื่อดัง และถ้ำต่างๆ มากมาย จะเลือกไปเที่ยวหาดสวยๆ เหล่านี้ได้มีอยู่สองวิธี คือเดินหรือไม่ก็นั่งเรือ วันไหนโชคไม่ดี ลมแรง ทะเลแปรปรวน เรือออกไม่ได้ เหลือทางเลือกเพียงอย่างเดียวคือการเดิน แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเดินไปได้ทุกหาดนะ เพราะบางหาดอยู่ไกล ถ้าไม่ขับรถเข้าไปไกลๆ แล้วเริ่มเดินจากตรงนั้น คือต้องเดินทั้งวันไม่ได้พักเล่นน้ำทะเลกันเลยทีเดียว

แล้วอย่างงี้จะเดินไปชายหาดทำไมล่ะ จริงไหม?


ฉันเลือกที่จะออกเดินจากตัวเมืองคาล่าโกโนเน่แต่เช้า มุ่งหน้าไปยังคาล่าลูน่า (Cala Luna) โฮสของฉันบอกว่าทางเดินสบายๆ ขึ้นเขา อยู่ในป่า ไม่ร้อนหรอก เลยคิดว่าเดินตอนกลางวันคงไม่เป็นไร

ที่ไหนได้ แดดลงกลางหัวเกือบตลอดทางเลยป่ะ

ฉันอดทนเดินต่อไปเรื่อยๆ กว่าสองชั่วโมง ปีนป่ายเปอะฝุ่นไปหมด ตอนแรกคิดวันนี้จะไม่ลงเล่นน้ำ ตั้งใจมาเดิน ใส่รองเท้าเดินป่ามาเต็มที่ ผ้าขนหนูก็ไม่มีมา แต่เดินไปได้ชั่วโมงนึงนี่ใจไปอยู่ในทะเลแล้ว อยากกระโดดลงน้ำเย็นๆ ล้างเหงื่อเหนียวเหนอะหนะออกจากตัวให้หมด


มองลงไปจากบนภูเขาที่เดินอยู่แล้วเห็นคาล่าลูน่านี่เหมือนได้ค้นพบสวรรค์เลย ยิ่งตอนที่ต้องเดินผ่านพุ่มไม้ต่างๆ นาๆ กว่าจะไปถึงชายหาด ทำให้สถานที่ที่แลดูจะลึกลับซับซ้อนเข้าถึงยากแห่งนี้เหมือสวรรค์เข้าไปใหญ่ อารมณ์คล้ายๆ ในหนัง The Beach นั่นแหละ




เอาเข้าจริงๆ แล้วชายหาดที่คาล่าลูน่าไม่ได้สวยอะไรสักเท่าไหร่ ไม่ใช่หาดทรายขาวเนียนแต่เป็นก้อนกรวดเล็กๆ น้อยๆ ที่สวยคือถ้ำที่มองออไปเห็นทะเล และสามารถใช้เป็นที่หลบแดดได้ดีเยี่ยม

สิ่งที่ทำให้สถานที่นี้ดูพิเศษมากขึ้น ก็เป็นเพราะต้องปีนป่ายเขาถึงสองชั่วโมงกว่า กว่าจะมาถึงได้นั่นแหละ

อะไรที่ได้มายาก เข้าถึงยาก ต้องใช้ความพยายามมากกว่าอย่างอื่น เป็นการเพิ่มคุณค่าอย่างหนึ่งจริงๆ นะ